Çocukların zihinlerinde doğru tonları doğru yere oturtması, sizin müdahalelerinize bağlıdır. Örneğin; yere düşer çocuğunuz hemen koşar, kaldırmaya çalışırsınız ama tehlikede değilse, yaralanmamışsa bırakın kendisi kalksın yerden! Düştüğünde kalkabileceğini, aslında kendi kendisini onarabileceğini öğrensin. Tırmanmaya çalışır koltuğa, sandalyeye yahut siz otururken sırtınıza…. Yardım etmeyin, azim ve tekrar tekrar deneyebilme, güdüsünü kazansın! Kendi yemeğini kendi yesin mesela, öğrensin, büyüdüğünü hissetsin! Kıyamıyorum, hissiyatı ile yetişen çocuğunuzun hangi özelliğini onun bilincinde kapattığımızı bilemezsiniz. Ve bu öyle bir kapanıştır ki, onu fark etmek ve fark edilse bile düzeltmek yıllar alır.
Yıllar sonra sorumluluklarından kaçan, başarı için azmetmeyen ya da başladığı işi yarım bırakan, hep isteyen hiç üretmeyen bir çocuk istiyorsanız yazıyı burada bitirebilirsiniz!!
Kim isterdi ki? Diyerek devam ediyoruz biz. Siz çocuğunuzun belli yaştan sonrasında alması gereken sorumluluğa dâhil olmak için kendinizi hiç yıpratmamalısınız. Örneğin; sizi anlamaya başladığı yaştan itibaren giysilerini değiştirebilmeyi öğretin ona ve bırakın kendisi giysin kıyafetlerini. O gün ne giyeceğine kendisi karar versin ve çıkardığı kıyafetleri kendisi kaldırsın yerden! Yatağını toplamayı öğretin ona ve bundan böyle, siz hiçbir zaman toplamayın yatağını. Onun sorumlulukları her zaman onun olarak kalmalı çünkü. Ödevlerini yaparken küçük parmakları elbette yorulacak ve başladığı işi bitirmek için yorulmak gerektiğini ve ne kadar yorulursa, o kadar güzel bir iş çıkarabileceğini öğrenecek. Bilerek dağıttığı odasını toplayacak ki, size bir şey yaptırmak için koz kullanma güdüsü gelişmeyecek çocuğunuzun. Azmin, hedefin ve başarının, kalıcı getirilerinin olduğu bilinci yerleşecek zihinlerine.
Kısacası, biz çocuğumuza balık yemeyi değil, balık tutmayı öğretmeliyiz ki, bir gün değil, her gün mutlu olsun. Onlar körelmesin ki geleceğimiz körelmesin.
Uzm.Kln.Psk. Zekiye Çevik